Vico Magistretti

Vico Magistretti urodził się w 1920 roku w Mediolanie. Po uzyskaniu dyplomu architektury w 1945 roku, natychmiast dołączył do firmy ojca Piergiulio. W czasie wojny spotkał się z Gio Pontim na Regio Politecnico i Ernesto N. Rogers w Szwajcarii. W okresie powojennym aktywnie uczestniczył w rekonstrukcji, zarówno po stronie teoretycznej poprzez MSA (Ruch dla Studiów Architektonicznych), którego był jednym z założycieli, jak i praktycznej z projektami dla INA-Casa i QT8. Aktywnie uczestniczył także w Targach Milenijnych w Triennale, jako kierownik różnych sekcji, a także w zdobyciu złotego medalu w 9. edycji w 1951 roku oraz w Grand Prix (Granpremio) w 10. edycji 1954. Wśród najważniejszych prac architektonicznych w Mediolanie w tym okresie możemy przytoczyć Torre al Parco (1953-56), budynek biurowy Corso Europa (1955-57) i budynek Piazzale Aquilea (1962-64). Potem było kilka willi, w tym dom Arosio w Arenzano (1958), willa Schuberta w Ello (1960), dom Bassetti w Azzate (1960) i dom Gardella w Arenzano (1953). Wreszcie budynek apartamentowy przy Piazza San Marco w Mediolanie pochodzi z lat 1969-1971. Jego najnowsze prace obejmują: Wydział Biologii w Mediolanie (1978-81), dom Tanimoto w Tokio (1985) i Famagosta Bus Depot w Mediolanie (1989). Jako płodny projektant zdobył nagrodę "Compasso d'Oro" w 1967 r. Za lampę Artemide Eclisse, w 1979 r. Za lampę Oluce Atollo i za sofę Cassina Maralunga. Był także producentem projektów De Padova, Fritz Hansen, Campeggi, Fontana Arte, Fredericia i Kartell. Od 1967 roku jest członkiem Akademii San Luca i London Royal College of Art, gdzie był także profesorem wizytującym.